جيرفت جديد

اون وقتا که کار مهاجرتمون جور شد و اومدیم اسپانیا، همه چی سخت بود ولی بعد شرایط کم کم بهتر شد، منم تونستم تو یکی از دیسکو های مادرید کار پیدا کنم. همون موقع با یه پسر آرژانتینی آشنا شدم. اسم کاملش طولانی بود برا همین من فقط رودریگو صداش می کردم. دفعه ی اولی که دیدمش احساس کردم که جذبه ی خاصی داره و رابطه ی ما تو همین حد دوستی باقی نمیمونه. بعد یه مدتی بیشتر با هم مچ شدیم. گاهی وقتا از خودمون حرف می زدیم. یه بار بهم گفت به خاطر آداب و رسومشون باید با یه دختر از کشور خودش ازدواج بکنه و یه روزی مجبوره از این سنت پیروی کنه. اولش ناراحت شدم و خواستم بهش بگم که چقد دوسش دارم ولی خب کاریش نمی تونستم بکنم. فکر می کردم با این قضیه کنار اومدم ولی اشتباه می کردم. هر دومون این ماجرا رو فراموش کردیم. دوستای صمیمی هم شدیم و تقریبا همه جا با هم بودیم. تا اینکه یه روز بهم گفت: خانوادش یه دختر براش پیدا کردن. اولش باور نکردم، ولی حقیقت داشت و من هیچ کاری نمی تونستم بکنم، فقط اشکا بودن که از گونه های من سرازیر می شدن. روزی که می خواست بره اومد پیش من و گفت: هیچوقت منو فراموش نمی کنه، منم چیزی نتونستم بگم، بغلش کردم و بازم اشکا بودن عین قطره های بارون می ریختن. یه سال گذشت، من موندم و تنهایی هام و یه مشت خاطره های قشنگ با پسر آرژانتینی، تو این مدت سعی کردم دور هر چیزی که به عشق ختم می شد یا با عشق در ارتباط هست رو خط بکشم. یه روز که از خونه بیرون می رفتم همین که در رو باز کردم یکی پشت در بود، کاملا شوکه شدم، خودش بود. اومده بود منو ببینه! گفت از زنش جدا شده و تمام این مدت به من فکر می کرده